Cinthy, familie, vrienden en kennissen,

Inleiding

Toen Cinthy me afgelopen maandag vroeg om (als onderdeel van het geleefde leven van Bert) vandaag als collega/leidinggevende van Bert wat woorden te spreken, keek ik onbewust toch even achterom (waar Bert in bed lag). Ik zag Bert in alle rust “toestemmen”.

“Hé, das raar eigenlijk………” dacht ik: dat was ik niet gewend van Bert en dat was ook niet hoe ik Bert ken en kende. Hij had immers altijd wel zijn woordje klaar…maar nee niet deze keer!

Loopbaan

We hebben Bert ruim 11 jaar geleden leren kennen! Bert begon in mei 2001 bij onze organisatie; ikzelf toevalligerwijs in juni 2001. We zaten samen in hetzelfde kantoor en waren allebei nieuw in de organisatie. Dus ongevraagd ontstond tussen Bert en mij vanaf het allereerste begin een band!

Bert had een mooie uitdaging. Hij moest aan de slag op zijn vakgebied Credit Management; uiteindelijk zorgen dat facturen tijdig door klanten betaald worden, maar ook zorgen dat we intern al tijdens het voortraject van de order duidelijke afspraken maken met onze klanten en checken of een klant wel kredietwaardig is! Voor onze verkooporganisatie destijds een nieuw fenomeen, en de vrijheid die onze verkopers enigszins gewend waren te hebben, werd nu toch nog wat meer aan banden gelegd.

Vol overgave en -enthousiasme begon Bert aan deze klus. Dat deed hij overigens niet alleen, samen met een klein hecht team (waar Annette toen al deel van uitmaakte) werd de basis gelegd voor wat ondertussen een geaccepteerde en bijna onpasseerbare afdeling is binnen onze organisatie!

Vanaf het allereerste begin hebben we samen vele gesprekken gevoerd; vooral tijdens de pauzes deelden we samen onze ervaringen tijdens het rondje door Boxtel. In de praktijk kwam het er eigenlijk op neer dat Bert begon te vertellen als we de deur uitliepen, en nog niet was uitgesproken als we de deur weer terug binnenliepen.

Natuurlijk ging het over de dagelijkse gang van zaken op het werk; verkopers en klanten die niet wilden doen wat Bert wilde, de dagelijkse beslommeringen maar ook over de ervaringen op de afdeling -> En één ding Bert: het valt ook niet altijd mee met wat vrouwelijke collega’s om je heen. Alweer respect voor jou !

Maar verder werd er uitvoerig gesproken over Cinthy, haar werk, de vakanties, de grote hobby’s “wandelen, fietsen, muziek en koken”, vrienden, het horeca verleden en noem maar op.

Bert, je wist eigenlijk overal wel iets van! En de pauzes vlogen voorbij….

Al met al echt hele mooie en leerzame tijden!

Ziekte

Op het werk gingen de zaken gestaag door. De afdeling stond, was bekend in de organisatie en hield stand in alle wijzigingen die tegenwoordig om ons heen gebeuren. Bert voelde zich op het gebied van Credit Management helemaal in zijn element, zette het extra stapje en niets leek hem in zijn geweldige enthousiasme te kunnen stoppen.

Leek, want problemen met de gezondheid begonnen een schaduw te werpen over het functioneren van Bert. De impact van het eerste herseninfarct in 2006 is (zoals Bert het zelf ook zei) echt enorm groot geweest en heeft enorm veel blijvende consequenties gehad.

In het dagelijks functioneren kwamen belemmeringen. Bert vocht als een leeuw, en probeerde de belemmeringen op andere manieren te compenseren. Hij wilde niets liever dan gewoon normaal functioneren! Het respect voor jou is in die periode alleen maar groter en groter geworden Bert. Met alle onderzoeken, bedrijfsartsen, coaches, arbeidsdeskundigen en collega’s die t met alle goede bedoelingen zo goed wisten om je heen. Jij onderging het, ging er helemaal voor, was positief; maar het ging uiteindelijk gewoon niet.

Iedere keer wanneer er een stapje vooruit leek te zijn gezet volgde weer een keiharde domper. Iedere keer moest er weer opnieuw begonnen worden!

Het dieptepunt kwam begin februari dit jaar. Tijdens het werk deed zich weer een aanval voor, en we zijn met loeiende sirene naar het ziekenhuis in Den Bosch gereden. Het was uiteindelijk de laatste dag dat je op kantoor bent geweest. De Tolbrug, Huize Padua, en Maria Oort volgden; een enorme heftige periode!

Tijdens onze bezoeken, die de ene keer beter verliepen dan de andere keer, haalden we herinneringen op en praatten we je bij over de ontwikkelingen op het bedrijf, maar was je ook altijd geïnteresseerd in ons. Dat kenmerkt je!

Het allerlaatste bezoek op Maria Oord zullen we niet vergeten. Met Henrico en Annette hebben we ook alle zakelijke beslommeringen nog eens doorgenomen. Je noemde alle slecht betalende klanten stuk voor stuk, was scherp, weer geïnteresseerd en we hadden er allemaal een heel goed gevoel van. En we keken, ondanks alles weer vooruit !

Het bericht van je overlijden afgelopen zaterdag kwam daarmee nog als een mokerslag !!

Einde

Bert, enorm veel dank voor alle jaren dat je onze collega geweest bent. Je deed t op jouw manier, deed het met enorm veel enthousiasme, en deed t met plezier! Dat alles vergeten we zeker niet, en we plukken er iedere dag de vruchten van!

Verder namens mij heel veel dank voor alle rondjes Boxtel halen die ik met je heb mogen lopen en de vele verhalen die we gedeeld hebben.

Bert, je bent en blijft een uitzonderlijk mens!

Peter vd Heuvel

Boxtel, 21-12-2012