De kookclub  

 Echte vrienden voor het leven  

 

Er was eens een sprookjesverteller

  Door    Marga

 

 

Er was eens een sprookjesverteller en die ging dood. Hij had zijn hele leven lang over kabouters verteld en nu wilde hij, voor zijn dood, nog een kabouter zien, een werkelijke kabouter. Hij zocht in de provisiekast, in de ontbijttrommel, onder het buffet, maar er was nergens een kabouter te vinden. Nu begon de sprookjesverteller te wenen: 'Ach, lieve God,' sprak hij, 'ze zijn op. Er is er geen eentje meer! Ik heb mijn hele leven vast geloofd dat er kabouters waren, maar nu zie je wat je er van denken moet. Hij heeft toch gelijk gehad, de kruidenier van hiernaast die mij altijd zo uitlachte. Nu heb ik niets meer van het leven te verwachten.'

En de sprookjesverteller kroop in bed, blies de kaars uit en wachtte op de dood.

Doch de dood kwam niet; hij was de verkeerde weg ingeslagen en liep nu te mopperen om het huis heen. 'Woont hier de sprookjesverteller?' riep hij door het raam. 'Ja, Dood!' antwoordde de sprookjesverteller van uit de bedstee, 'kom er maar in! Maak het kort! Alle aardigheid is er toch voor mij af. Pas op voor de drempel, daar zit een plank los.'

'Je bent een rare.' hernam de Dood, zich over het bed buigend, 'verlang je naar mij? De mensen zijn altijd bang als ik binnenkom. Vind je het prettig, dat ik er ben?'

'Jawel,' antwoordde de sprookjesverteller glimlachend, 'ik vind het heel prettig, Dood, de kabouter wil niet komen en daarom ben ik blij dat jij komt. Of het een, of het ander.'

'Wat zit je nu toch te praten van een kabouter?' sprak de Dood verbaasd, 'je bent toch een echte sprookjes verteller, waarlijk. Onderzoek liever je geweten, denk eens aan je zonden en aan de eeuwigheid. Dat zijn nuttige gedachten. Ik zal zo lang wat in de tuin rondlopen. Je roept wel als je klaar bent.'

De sprookjesverteller lag nu op zijn rug naar de zoldering te kijken en deed wezenlijk zijn best aan zijn zonden en aan de eeuwige straf te denken. Maar het vlotte niet erg; telkens kwam de gedachte aan de kabouter er tussen.

'Lieve Heer,' bad hij tenslotte, 'ik ben maar een arme sprookjesverteller met weinig verstand. Wees niet boos om die ene wens, de enige die ik heb: laat mij toch een kabouter zien!' Maar de kabouter kwam niet.

De sprookjesverteller wachtte en wachtte; toen draaide hij zijn hoofd om en keek door het tuinraam; de Dood stond daar, naast het rozenboompje, en knikte hem toe.

'Kom maar,' riep de sprookjesverteller, 'kom maar, Dood!'

En de Dood kwam. En hij nam hem in zijn armen en legde hem voor Gods voeten.

'Wie is dat?' vroeg God. 'Dit is een sprookjesverteller,' antwoordde de Dood, 'hij is zojuist gestorven.' 'Wat was zijn laatste gedachte?' vroeg God. 'Hij wilde een kabouter zien,' antwoordde de Dood verlegen. God glimlachte. 'Dat is een zeer goede gedachte,' zeide hij, 'laat hem derhalve binnen.'

 

 

4  Jonge vrienden

Door Henk

U begrijpt dat de kabouter een metafoor is voor het leven van Bert, waar hij zo van hield.

En eens waren er 4 jonge vrienden , zij delen het  plezier, gaan naar popconcerten en festivals, met 4en trouw naar de wedstrijden van FC Den Bosch, hoe koud dan ook, een fles jagermeister onder de arm, vieren feest, gaan stappen en ontmoeten 4 schoonheden.

Ook deze dames worden vriendinnen en al gauw heb je een vriendenclub.

Op feestjes discussiëren de heren in de keuken onder het genot van een pilske, de dames kletsen wat af op de bank en vragen zich steeds af waar het eten blijft.

En na een heel hoop pilskes hoorde je een legendarische uitspraak van Bert

 If I quit baseball, wil you stop loving me?

8 jonge mensen die dachten dat ze de wereld wel aankonden. Carrières werden opgestart, Huwelijken werden aangegaan. Kinderen kwamen, ouders stierven, de eersten begonnen met sporten en sommige haakte ook weer af. Samen op vakantie, kamperen of naar Jacqui. Weekendjes weg, of een dagtochtje op de fiets.

Spelletjes werden fanatiek bedreven, verliezen was geen optie. Met z’n allen naar Willem Ruis, dat varkentje zouden ze wel wassen.

Het enige wat niet fanatiek werd bedreven was dansles, snel vergeten!

Topsport kwam in het spel, wielrennen, schaatsen in Eindhoven, Mont Ventoux, wandelen door de hele wereld en de 4daagse in Nijmegen. Bert werd zelfs Europian Walker.

In Gouda was iedereen welkom, hele logeerpartijen. Bert wist precies bij welke winkels de lekkerste dingen te halen waren. Maar blij was Bert om weer terug te keren naar het Brabantse land.

Druk, druk, druk, werk, kinderen, sport altijd was er wel iets. We zagen elkaar te weinig, en ik denk Kristy kwam met het idee van een eetclub.

4x per jaar 8 mensen, heerlijk eten, lekker wijn, heel veel lekkere wijn en veel klets, heel veel klets en vooral discussie, discussie over sport, doping bij het wielrennen, nieuwe racefiets, Mart Smeets, Israël, Bossche politiek, de nieuwste auto´s, de maatschappij. Kortom over het leven, en Bert wist het allemaal. Alle feiten, alle weetjes, alles wist Bert.

Wat hebben we heerlijk gegeten, gedronken en genoten tijdens deze lange avonden.

Citaat van Cees

Denkend aan muziek ontstaan er toonladders van rust in mijn hoofd
Geïnspireerd door muziek raak ik ontspannen en neem even afstand van mijn zorgen om jou
Luisterend naar muziek maakt dat ik mijn verdriet over jou even vergeet

Terugdenkend aan muziek van de Slumberlandband tot aan de Stones
Echte vrienden houden van muziek en echte vrienden  dat zijn wij

 

Carnaval is om gevierd te worden. Waar iedereen ook vandaan moest komen. Tot dat Bert en Cinth aankondigden dat ze op hun 50e wilde stoppen met carnaval vieren. De leeftijd ging ze te parten spelen. Zo hard hebben wij nog nooit gelachen. Niemand, maar dan ook niemand nam dit serieus. Carnaval vier je! En ja afgelopen carnaval, op dinsdag komen we elkaar bij toeval tegen in het Casino, de één terug van het wandelen, de ander van vakantie. Achter in de Pleinzaal werden heel wat tranen gelaten door 8 mensen, we hebben samen een flinke pint gepakt met de gedachte, hoelang nog. Bert is niet meer, maar een Oeteldonker zal hij blijven in hart en nieren.

 

We gaan je missen Bertus, maatje,

 

Onverwachts is het stil, oorverdovend stil.