|
Ons Moeder
Ons moeder
heeft het in haar jeugd zwaar en moeilijk gehad en
dat liep als een rode draad door heel haar leven.
Al op jonge
leeftijd werd ze van haar zussen en broers
gescheiden en uit huis geplaatst en ging naar de
nonnen in Simpelveld, Limburg.
Over die tijd
heeft ze nooit zo veel verteld, alleen dat het zwaar
en kil was.
Een paar jaar
geleden zijn wij samen met ons moeder en Sjaantje
een weekend naar Limburg geweest.
In dat
weekend zijn wij ook door Simpelveld heen gereden.
Ons moeder heeft toen de plek aangewezen waar het
Gesticht, zoals ze dat steeds noemde, had gestaan.
Wanneer ze het over die tijd had kwamen na al die
jaren nog steeds tranen van verdriet.
Toen ons
moeder een jaar of 18 was ging ze in
‘s-Hertogenbosch werken als dienstmeid en ook daar
ervaarde ze het leven als kil en hard.
Het was in
’s-Hertogenbosch waar ze ons vader leerde kennen.
Toen ze trouwden was er eigenlijk weinig geld en ook
het contact met de familie was niet om over naar
huis te schrijven. Ze heeft wel eens gezegd dat het
kil en weinig liefdevol was. Gelukkig is dat later
wel weer goed gekomen.
Maar onze
jeugd was er één zonder zorgen en met heel veel
liefde zijn wij groot gebracht. Ons moeder was dan
wel klein van stuk maar had een heel groot hart en
stond voor iedereen klaar, niets was haar te veel.
Toen ik met
Kristy bij ons thuis kwam om te vertellen dat ze opa
en oma zouden worden, wilde ze het liefst meteen
naar de stad om babyspullen te kopen…… zo was ons
moeder.
Ook carnaval
heeft ze Mart en mij met de paplepel ingegoten, al
vond ze zelf alcohol eigenlijk maar vies.
Geen intocht,
optocht of de begrafenis van Knillis sloeg ze over
met haar rood wit gele das
en dan denk
ik aan ons moeder ze blijft voor ons altijd
speciaal. Ze kocht voor ons ons eerste kieltje en
breidde een rood wit gele sjaal……zo was ons moeder.
O, wat was ze
trots op onze meiden en als ze dan bij ons op bezoek
kwam of wij bij haar thuis, vroeg ze als eerste naar
Fieke en Mara en dan pas kwamen wij aan de beurt…..
Van lekker
eten kon ze erg genieten en schepte meestal twee
keer op en als wij dan vroegen: lust je nog wat,
antwoordde ze altijd…. ik zit mud en mud vol…….zo
was ons moeder.
Ook heeft ze
de zorg om ons vader altijd op haar schouders
gedragen en was zijn overlijden voor haar een groot
verdriet en sindsdien ging haar gezondheid
achteruit, maar klagen deed ze nooit.
Drie jaar
geleden leerde Mart Ludmila kennen, door ons moeder
en Mart Luudje genoemd. Ons moeder kreeg er in één
keer vier kleinkinderen en drie achterkleinkinderen
bij.
Niets was
haar te veel voor de familie van Ludmila, met z’n
tienen blijven logeren, dat was geen enkel
probleem. Baboe in háár bed en ons moeder op het
stretchbedje…... zo was ons moeder.
En wat kon ze
kwaad worden als ze de krant las of hem op tv zag,
die blonde aap zoals ze Wilders noemde…….Ons moeder
was linkser dan ik dacht!
Het laatste
jaar was voor haar niet makkelijk, eerst het
overlijden van haar zus tante An toen ook nog het
overlijden van ome Harrie en de zorgen om de familie
van Ludmila heeft haar veel kracht en verdriet
gekost………zo was ons moeder.
Dinsdag voor
de Kerst ging het plotseling helemaal niet goed met
ons moeder. Woensdagochtend hebben we haar - onder
protest - naar het ziekenhuis moeten brengen. Ons
moeder heeft geweten dat er iets goed fout was en is
op haar eigen manier van ons weggeglipt………zo was ons
moeder.
Ma houdou en
bedankt en misschien wel tot ooit
Cees en
kristy
|
